Η Νοτιοανατολική Ασία έχει δεσμευτεί να αυξήσει τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας κατά 23% έως το 2025 καθώς αυξάνεται η ζήτηση ενέργειας.Προσεγγίσεις γεωχωρικής τεχνολογίας που ενσωματώνουν στατιστικές, χωρικά μοντέλα, δορυφορικά δεδομένα παρατήρησης της γης και μοντελοποίηση κλίματος μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διεξαγωγή στρατηγικής ανάλυσης για την κατανόηση των δυνατοτήτων και της αποτελεσματικότητας της ανάπτυξης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.Αυτή η έρευνα στοχεύει στη δημιουργία ενός πρώτου στο είδος του χωρικού μοντέλου στη Νοτιοανατολική Ασία για την ανάπτυξη πολλαπλών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας όπως η ηλιακή, η αιολική και η υδροηλεκτρική ενέργεια, οι οποίες υποδιαιρούνται περαιτέρω σε οικιστικές και αγροτικές περιοχές.Η καινοτομία αυτής της μελέτης έγκειται στην ανάπτυξη ενός νέου μοντέλου προτεραιότητας για την ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ενσωματώνοντας την ανάλυση της περιφερειακής καταλληλότητας και την αξιολόγηση των δυνητικών όγκων ενέργειας.Περιοχές με υψηλό εκτιμώμενο ενεργειακό δυναμικό για αυτούς τους τρεις ενεργειακούς συνδυασμούς βρίσκονται κυρίως στο βόρειο τμήμα της Νοτιοανατολικής Ασίας.Οι περιοχές πιο κοντά στον ισημερινό, με εξαίρεση τις νότιες περιοχές, έχουν λιγότερες δυνατότητες από τις βόρειες χώρες.Η κατασκευή ηλιακών φωτοβολταϊκών (PV) σταθμών ηλεκτροπαραγωγής ήταν ο τύπος ενέργειας που εξετάστηκε με τη μεγαλύτερη έκταση, που απαιτούσε 143.901.600 ha (61,71%), ακολουθούμενη από την αιολική ενέργεια (39.618.300 ha, 16,98%), τη συνδυασμένη ηλιακή φωτοβολταϊκή και αιολική ενέργεια (37.302.500 ha, τοις εκατό).) , υδροηλεκτρική ενέργεια (7.665.200 ha, 3,28%), συνδυασμένη υδροηλεκτρική και ηλιακή ενέργεια (3.792.500 ha, 1,62%), συνδυασμένη υδροηλεκτρική ενέργεια και αιολική ενέργεια (582.700 ha, 0,25%).Αυτή η μελέτη είναι επίκαιρη και σημαντική καθώς θα χρησιμεύσει ως βάση για πολιτικές και περιφερειακές στρατηγικές για τη μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, λαμβάνοντας υπόψη τα διαφορετικά χαρακτηριστικά που υπάρχουν στη Νοτιοανατολική Ασία.
Ως μέρος του Στόχου 7 της Βιώσιμης Ανάπτυξης, πολλές χώρες συμφώνησαν να αυξήσουν και να διανείμουν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά έως το 20201, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα αντιπροσωπεύουν μόνο το 11% του συνολικού παγκόσμιου ενεργειακού εφοδιασμού2.Με την παγκόσμια ζήτηση ενέργειας να αναμένεται να αυξηθεί κατά 50% μεταξύ 2018 και 2050, οι στρατηγικές για την αύξηση της ποσότητας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για την κάλυψη των μελλοντικών ενεργειακών αναγκών είναι πιο σημαντικές από ποτέ.Η ταχεία ανάπτυξη της οικονομίας και του πληθυσμού στη Νοτιοανατολική Ασία τις τελευταίες δεκαετίες έχει οδηγήσει σε απότομη αύξηση της ζήτησης ενέργειας.Δυστυχώς, τα ορυκτά καύσιμα αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ήμισυ του ενεργειακού εφοδιασμού της περιοχής3.Οι χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας έχουν δεσμευτεί να αυξήσουν τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας κατά 23% έως το 20254. Αυτή η χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας έχει πολλή ηλιοφάνεια όλο το χρόνο, πολλά νησιά και βουνά και μεγάλες δυνατότητες για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.Ωστόσο, το κύριο πρόβλημα στην ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι να βρεθούν οι πιο κατάλληλες περιφέρειες για την ανάπτυξη της υποδομής που είναι απαραίτητη για τη βιώσιμη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας5.Επιπλέον, η διασφάλιση ότι οι τιμές ηλεκτρικής ενέργειας σε διάφορες περιοχές ανταποκρίνονται στο κατάλληλο επίπεδο τιμών ηλεκτρικής ενέργειας απαιτεί βεβαιότητα στη ρύθμιση, σταθερό πολιτικό και διοικητικό συντονισμό, προσεκτικό σχεδιασμό και καλά καθορισμένα όρια γης.Οι στρατηγικές ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που αναπτύχθηκαν στην περιοχή τις τελευταίες δεκαετίες περιλαμβάνουν την ηλιακή, την αιολική και την υδροηλεκτρική ενέργεια.Αυτές οι πηγές υπόσχονται μεγάλη ανάπτυξη μεγάλης κλίμακας για την επίτευξη των στόχων της περιοχής για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας4 και την παροχή ενέργειας σε περιοχές που δεν έχουν ακόμη πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια6.Λόγω των δυνατοτήτων και των περιορισμών της ανάπτυξης βιώσιμης ενεργειακής υποδομής στη Νοτιοανατολική Ασία, απαιτείται μια στρατηγική για τον εντοπισμό των καλύτερων τοποθεσιών για βιώσιμη ενεργειακή ανάπτυξη στην περιοχή, στην οποία στοχεύει να συμβάλει αυτή η μελέτη.
Η τηλεπισκόπηση σε συνδυασμό με τη χωρική ανάλυση χρησιμοποιείται ευρέως για να υποστηρίξει τη λήψη αποφάσεων για τον προσδιορισμό της βέλτιστης τοποθεσίας της υποδομής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας7,8,9.Για παράδειγμα, για τον προσδιορισμό της βέλτιστης ηλιακής περιοχής, οι Lopez et al.10 χρησιμοποίησαν προϊόντα τηλεπισκόπησης MODIS για την προσομοίωση της ηλιακής ακτινοβολίας.Οι Letu et al.11 υπολόγισαν την ηλιακή επιφανειακή ακτινοβολία, τα σύννεφα και τα αερολύματα από δορυφορικές μετρήσεις Himawari-8.Επιπλέον, οι Principe και Takeuchi12 αξιολόγησαν τις δυνατότητες ηλιακής φωτοβολταϊκής ενέργειας (PV) στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού με βάση μετεωρολογικούς παράγοντες.Μετά τη χρήση της τηλεπισκόπησης για τον προσδιορισμό των περιοχών ηλιακού δυναμικού, μπορεί να επιλεγεί η περιοχή με την υψηλότερη βέλτιστη τιμή για την κατασκευή ηλιακής υποδομής.Επιπλέον, πραγματοποιήθηκε χωρική ανάλυση σύμφωνα με μια προσέγγιση πολλαπλών κριτηρίων που σχετίζεται με τη θέση των ηλιακών φωτοβολταϊκών συστημάτων13,14,15.Για τα αιολικά πάρκα, οι Blankenhorn και Resch16 υπολόγισαν τη θέση της πιθανής αιολικής ενέργειας στη Γερμανία με βάση παραμέτρους όπως η ταχύτητα του ανέμου, η βλάστηση, η κλίση και η θέση των προστατευόμενων περιοχών.Οι Sah και Wijayatunga17 μοντελοποίησαν πιθανές περιοχές στο Μπαλί της Ινδονησίας ενσωματώνοντας την ταχύτητα ανέμου MODIS.
Ώρα δημοσίευσης: Ιουλ-14-2023
